Al vanaf mijn kinderjaren ben ik liefhebber van het Eurovisie Songfestival en in het jaar dat mijn zoon werd geboren (1994) deed Estland voor het eerst mee met dit liedjesfestival. Spijtig genoeg is geen enkele artiest of lied blijven hangen in mijn geheugen.  

Dat zal anders gaan met de reis die ik onlangs maakte, die zal ik me nog lang kunnen blijvn herinneren.

Van 3 t/m 6 oktober mocht ik met een delegatie docenten  me  laten onderdompelen in de Estse digitalisering. Wat een unieke kans. Vooraf had ik me dingen voorgesteld die achteraf niet met dat plaatje matchten. In de groep waren voor mij enkele bekenden vanuit de Onderwijscooperatie en drie collegae van het Drenthe College. Een groep van in totaal 18 personen. De reis is georganiseerd door i&i en ICT-Noord

toilet in de Olde Hansa

Bij aankomst in Tallinn werden we naar het hotel L’Ermitage gebracht;  een eigen kamer , een prima ontbijt en een heerlijk bed. Buiten regende het  toen we op onze eerste avond een rondleiding kregen door  het oude gedeelte van Tallinn. Doorweekt en verkleumd (sommigen) werden we geloodst naar het  restaurant van die avond : “ Olde Hansa”. Een eetverblijf in Middeleeuwse sferen, drie verdiepingen, donker (we moesten af en toe op ons eten schijnen als we wilden zien wat opgediend werd) en rumoerig ,maar een unieke belevenis.  

Dag 2 stond in het teken van kennisoverdracht. Kennismaken met het Estse onderwijssysteem. Horen dat ook Estland kampt met een gebrek aan docenten . Veel jonge docenten krijgen een burnout ivm het feit dat ze studie en fulltime werken combineren . Is men eenmaal teamleider dan blijft men dat en deze groep is nogal star en niet heel welwillend om grote veranderingen door te voeren. Eigenlijk zou de groep schoolleiders ook bij moeten scholen, maar dat gebeurt meestal niet.  

Onderwijsinspectie kent Estland niet , ze vertrouwen er op dat door hun manier van competitie en drive dat niet nodig is. Estse studenten doen veel mee aan nationale en internationale wedstrijden om hun competenties en kennis te meten , testen en op peil te houden. Het MBO heet VET : Vocational Education .Er  werken veel meer mannen dan vrouwen. Op mijn vraag of er veel  vluchtelingen wonen in Estland kreeg ik een ontkennend antwoord. Men moet eerst de taal kennen voor ze in het land mogen wonen. Men moet daarvoor ook een examen doen . Je moet het taalniveau B1 hebben om inwoner te zijn. Veel Oekraïners lukt dat blijkbaar wel, want dat zijn de buitenlanders die zich wel vestigen in het land .  

In Estland is de voertaal Ests en diegene die Russisch als voertaal hebben, hebben Ests als tweede taal op school. Zij die Ests spreken hebben Engels als tweede taal . Veel wordt gekeken naar  en samengewerkt met Finland en het geld voor projecten komt veelal uit de EU. (Erasmusgelden)   De kinderen gaan op hun 7e naar school , daarvoor gaan ze naar nursery groups. Wat ik zelf mooi vind is dat ouders (één van beide) tot 18 maanden bij de baby  thuis mag  blijven. Daarna vervalt de uitkering die ze daarvoor ontvangen.  

Net als bij ons is een levenlang leren een thema. Ze visualiseren dat met de boom op de foto.  

De derde workshop die we kregen op deze tweede dag is bijgevoegd via PowerPoint aan het  blog Van Aad en Ramon die ik in de laatste alinea noem. Er staan mooie afbeeldingen in , zeker de moeite van het bekijken waard.  

voorkant ID-kaart

achterkant

Tussen de workshops door mochten we de e-Estonia bezoeken. Een tentoonstelling over de digitalisering van Estland .Een heuse showroom.  Daar hadden we echter veel te weinig tijd. Er stond zoveel moois en geniaals. Neem alleen al het electronisch laten groeien van planten via een ingenieus systeem.  De voorlichting begon stroef maar de jongeman liep langzaam maar zeker warmHij liet ons zelfs zijn eigen ID-kaart zien met alle digitale zaken die je in Estland zo binnen handbereik hebt. Medische gegevens, hypothekmet en alles is digitaal . Daarvoor heeft iedere burger een ID met persoonlijk nummer (zie dummy foto) het persoonlijke nummer bestaat uit of je m of v bent, het district waar je bent geboren, geboortejaar etc, en de hoeveelste m of v je dat jaar was… Heel slim merkte iemand op… “maar als je voorbij de 9 bent.. Hoe wordt het dan opgelost? “  Dat kwam nooit voor volgens de spreker . Het is een land met weinig inwoners (1,3 miljoen ) Goed bedacht vond ik de woorden die speciaal gekleurd waren in de slides die we te zien kregen. Het was ook TE mooi om te laten liggen. Coolest, modest, best, strongest, busiest, safest. 

 Het werd op deze dag wel allemaal heel mooi voorgesteld. De intentie is er, de uitvoering bleef wat achter.. (vooral op het MBO)  

Op dag 3 stonden twee schoolbezoeken gepland . Toevallig was het de “dag van de leraar” . Wij werden ontvangen in een prachtig oud gebouw. School 21 is een school met 7-16 jarigen. Echt een pareltje. Prachtige creaties aan de muur, kalligrafie, haakwerkjes, schilderijen, collages, in steeds wisselende collecties (afhankelijk van het landenthema van die week)  De pleinjuf stond met een  breiwerkje in de hand op te letten. En we werden  kippenvelkrijgend toegezongen door wat oudere leerlingen op een statige trap.

Zie daarvoor dit filmpje 

mobieltje van negenjarige met de E-schoolbag app (uiltje zwart-wit)

Wat mij tegenviel waren de programma’s op de pc. Niemand kent  Teams of  OneNote, mijn favorieten.  Met Office365 werd dus nog niet gewerkt. Ik heb gesprekjes gehad  met leerlingen die opvallend goed Engels spraken en iedereen was gewoon aan het werk met hun mobiel naast hen. Het leidde hen niet af. Er werd wel veel met Google Translate gedaan. De boeken (gratis lesboeken) staan in de app E-schoolbag. Ook wordt het huiswerk daarin vermeld door de docenten.  

Na deze keurige school werden we welkom geheten door onze gastvrouw van de Polytecnic School . Een MBO met een technische en een grafische afdeling. Deze school is partnerschool van ROC A12 . Helaas waren bijna alle studenten al weg en de docenten ook ivm het feestje dat hen werd  aangeboden op deze dag van de leraar. Weinig inspirerend vond ik alles en ik ben blij dat wij op het Drenthe College zo’n stuk verder zijn. Ik was zelf ook zeker niet op die school gaan werken (denk ik) wel op de eerste school trouwens.  

Op dag 4 gingen we weer naar huis. Vliegend over Stockholm . De reis was kort (vliegtijd ong. 3 uur) een week na dato schrijf ik dit blog en nog elke dag komen nieuwe dingen naar boven die ik gezien of opgemerkt heb. Een samengeraapte  groep docenten waar we mee op pad waren .  Mooi om in de onderwijskeuken van onze collegae in een ander land te mogen kijken. Ik zeg volgende keer weer!

United Kingdom …..  twelve points!

Eindverslag met veel kennis en know how door medereizigers Aad en Ramon vind je HIER