Tijdens mijn dagelijkse Twittercheck spotte ik de ruime belangstelling voor het boek ‘Superschool’ van Eric van ’t Zelfde. Een jaar geleden was hij één van de sprekers tijdens de jaarlijkse personeelsdag van het Drenthe College. Als team Entree hebben we ons toen opgeslitst onder de sprekers om zoveel mogelijk kennis het team binnen te slepen.. Ik was zelf niet bij de lezing van Eric aanwezig maar heb er wel veel over gehoord naderhand (positief!) . Zelf zat ik bij een lezing over Straattaal… ook interessant!

Omdat ik mensen met een missie en passie boeiend vind, leek het  me  ook wel een boek voor mij om te bestellen en lezen. Een schot in de roos! Eric houdt zich vast aan zijn idealen en standpunten . Hij is veeleisend en bijt zich ergens in vast tot het klaar is. Een prachtig mens. Ik heb daar respect voor!

Tijdens het lezen maakten bepaalde passages indruk op me. Ik sloeg die passages op op mijn telefoon, via One Note. Ideaal!

Ik haal de passages hier terug en geef aan wat het met MIJ doet.  Aanwezig zijn tijdens Tristans afslachting, bizar! Dat heeft op heel Nederland indruk gemaakt. Op het moment van de actie reed ik op de snelweg in Duitsland, we hadden net een buitenveranda gekocht …. stom dat je zulke dingen kan onthouden…..

De schuingedrukte teksten zijn letterlijke citaten uit het boek, de rest komt van mijn eigen hand.

De eerste passage gaat over het voorbereiden van de lessen:

• Lessen moeten uitdagend zijn, voorbereid zijn en moeten aanzetten tot reflecteren. Wanneer je les niet is voorbereid en je niet hebt nagedacht over wat je de leerlingen die les wil meegegeven, ben je gedoemd te falen als docent.

Docenten kijken vaak naar en hebben het vaak over de moeilijke, ongemotiveerde leerlingen, maar kijk ook naar jezelf, naar jouw les, naar de structuur die je geeft… Geef het goede voorbeeld . Vaak is het gedrag van de leerling het gevolg van jouw eigen les. Als je klas een keer ‘vervelend’ is, is dat terug te leiden naar je eigen handelen of gevoel van dat moment . Zo is dat bij mij vaak wel. Uitzonderingen daar gelaten. (Bij ingang zomer- of wintertijd zijn de eerste dagen wat onrustig, maar misschien ligt ook dat meer in mezelf… ????)  Dus niks schuld aan de leerling…

De tweede passage gaat over het team:

• Ik kwam erachter , wanneer docenten een team vormen, voor elkaar knokken , op elkaar passen en elkaar steunen en vertrouwen, er altijd een oplossing is, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn.

Je veilig voelen in een team verhoogt je successen, verhoogt je werkplezier en dat komt allemaal ten goede aan de leerlingen. Je moet niet het gevoel hebben dat er over je geroddeld wordt op dagen dat je er niet bent , dat maakt je op je hoede, onzeker en vreet energie die je dan niet aan je leerlingen kan geven.

Het derde fragment gaat over de leerling die de schuld krijgt

• Het is natuurlijk wrang dat, wanneer een leerling in opstand komt omdat een docent zijn lessen niet voorbereidt en de lessen hier onaantrekkelijk en slecht van niveau zijn, het kind daar vervolgens straf voor krijgt.

Dit is ook weer iets dat overeenkomt met de eerste passage. Op Eric’s school ontwikkelden ze het ZO-model. Er wordt gekeken hoe ongewenst gedrag kan worden voorkomen.  Ik denk ook dat een straf een leerling geen inzicht geeft. Het helpt misschien , maar dat is tijdelijk . De straf moet uiteindelijk steeds zwaarder worden wil het effect hebben. STRAFFEN hoort bij MACHT. Iets waar ik zelf niet zo van houd.

Het vierde fragment gaat over de docent als lesboer (zoals ze zichzelf soms noemen)

• Ik besloot iedereen die initiatief toonde, direct stevig te belonen en te roemen in toespraken en hoopte dat het zo duidelijk werd dat inzet en initaitief direct gezien werden. Handelen in het belang van het onderwijs of organisatie werd vanaf nu meer gewaardeerd.

Misschien dat je op die manier ook andere mensen kan motiveren en voor de mensen die ‘geroemd’worden betekent het een stukje waardering , waardoor die mensen NOG meer drive krijgen en voelen dat ze goed bezig zijn. Ik vind dit mooi als managers of directeuren een compliment geven en dat gebeurt vaak te weinig. Toen ik zelf vorig jaar genomineerd werd voor Drentse Kei (beste docent van het Drenthe College) door mijn toenmalig manager Arja, voelde dat als waardering en dat ik op de goede weg ben. Ik werd gezien! Dat heeft echt wat met me gedaan. Ik ben NOG meer mijn best gaan doen en voel me NOG betrokkener bij het onderwijs.

De laatse alinea die ik hier wil aanhalen is:

• De school is een bedrijf. Een familiebedrijf! Het plezier van het team had een positieve invloed op de leerlingen. Geef je docenten en leerlingen vertrouwen en verantwoordelijkheid en zie wat er gebeurt!

Dat vind ik zo mooi! Ga er van uit dat je team en je leerlingen ook graag mooi onderwijs willen . Geef en respecteer elkaars verantwoordelijkheid, en dan groei je samen verder.

Echt een aanrader dit boek. Het motiveert en  relativeert. Respect voor mensen die in het Westen lesgeven in grote steden. Een hele uitdaging lijkt me!

Kijk hier naar de uitzending van de VPRO. Tegenlicht . een mooie documentaire over de SUPERSCHOOL.