Net voor het weekend kwam @FransDroog met een prachtig idee; laten we naar Engelstalig voorbeeld gaan bloggen aan de hand van een afbeelding. BLoggen nav. een IMAGE #BlimageNL was geboren.

De vier keuze foto’s werden getoond en ik wist gelijk dat mijn blog zou gaan over de rups. 11 oktober j.l. vond ik zelf een prachtige rups op straat, plaatste de foto op twitter met #dtv erbij  en bijna onmiddellijk kon iemand mij vertellen dat die prachtige rups uit zou groeien tot een lelijke saaie soort van motvlinder.

De rups van Frans is waarschijnlijk een Koolwitje geworden , ik herken ze van vroeger toen ze op de koolplanten zaten en al onze groenten  opvraten. Mijn vader gebruikte ons als pesticiden dus wij kinderen  moesten al die rupjes er met de hand afhalen. #zomervakantieklusje

Iets minder ver in het verleden doet de rups me denken aan het wereldberoemde boek van Eric Karl, “Rupsje Nooitgenoeg”. Wat genoot mijn zoon van het voorlezen daarvan. Vanuit mijn opleiding was er natuurlijk op gewezen hoe belangrijk het voorlezen is voor (jonge) kinderen. Het is goed voor hun taalontwikkeling, hun fantasie wordt geprikkeld , ze krijgen een grotere woordenschat, hun inlevingsvermogen vergroot. Toen mijn eerste kind in 1994 werd geboren las ik hem plichtsgetrouw elke dag voor , ook het sociale gevoel ontwikkelt een kind tijdens het gezellig op schoot zitten en voorgelezen te worden . Naast “Rupsje Nooitgenoeg”, genoten we ook van “De spin die het te druk had”, “de kakelbonte Kameleon” en “Wil jij mijn vriendje zijn” allemaal van dezelfde schrijver en allemaal met dat sterk repeterende karakter erin.  Binnen een mum van tijd wist mijn zoon de teksten uit zijn hoofd en bij de laatste bladzijde schreeuwde hij dan “Oone Binne , Oone Binne” want daar stond het voor hem (nog) niet uit te spreken “ wonderschone Vlinder”

Tot op vandaag kan hij trouwens goed teksten onthouden, net als mijn broer(tje)  die alle boekjes van Dick Bruna  als klein jochie uit zijn hoofd kon opdreunen en op latere leeftijd produceerde hij hele conferences van Freek de Jonge . Een keer horen , onthouden en weergeven.

Natuurlijk heb ik mijn beide dochters ook  voorgelezen,  en of het daardoor komt of gewoon een familietrekje is.. ook zij kunnen hele teksten uit hun hoofd opdreunen . Teksten waar niemand op zit te wachten overigens , althans  ik niet . Songtekst van Lil’Kleine “drank en drugs”wordt deze dagen  up tempo geciteerd.

Wel vreemd dat een groot gedeelte van de familie behept is met een uitstekend geheugen , terwijl mijn beide ouders Alzheimer  hebben/hadden (vader is inmiddels overleden)  Misschien als je TE goed kan onthouden, raken je hersenen sneller op en versleten?

En om tot slot op de titel van dit blog terug te komen, het laat zich raden “Uppie Oeg”is de verbastering van “Rupsje nooitgenoeg” elke keer wanneer  ik mijn zoon naar de creche bracht, reden we langs een flat waar een gigantische rups op was geschilderd en elke dag , ook repeterend, op dezelfde plek en tijd kirde een gelukkig kind vanuit zijn zitje achterin de auto “uppie oeg” want die kende hij uit zijn boek. Nu nog is in ons gezin  Uppie Oeg  een synoniem voor rups.